Saturday, November 18, 2006

اسکاچ زندگی!
 
خسته ام... هر روز خسته تر میشم... نه یه آغوش امن برای گریه می خوام، نه دستای گرمی که تسکینم بدن... حتی محیط پر مهر خونه هم جلوی سرمای وجودم کم آورده...
همه جا برفه... سرده... باید راه برم... باید ادامه بدم... مرتب از شدت ضعف به تشنج می افتم... نمی دونم کجا میرم... حتی نمی دونم زنده می مونم یا نه... فقط می دونم باید بمونم... همین جا وسط برف... حتی نباید دنبال یه کلبه ی گرم بگردم... این "باید و نباید" ها از کجا میان؟
به اندازه ی تمام گناهان عمرم دارم تاوان میدم! اینقدر بد بودم؟
دارم شسته میشم... شاید برای اینکه یادش پاک بمونه... و سبز!


نسیم

 
|
........................................................................................

Home