اینجا دانشگاه...صدای من!

اولش می گفتم نه! ولی حالا فکر می کنم شاید...
شاید وبلاگ داشتن صرفا" تلاشی برای دیده شدنه!
من می خوام اگه خوشحالم، صدای خنده هامو همه بشنون!
اگه گوشه اتاقم دلم می گیره، همه بدونن!
اگه عصبانی ام، جیغم گوش همه رو کر کنه!
ولی می دونی... یه سال که از جیغ زدن بگذره، بازم شنیده نمیشه!
به قول یه دوست، مثل صدای موج های دریاست که اول می شنوی ولی کم کم موسیقی متن میشن!
می دونی... برای دیده شدن باید "کسی" بود!
تولد این تجربه رو به خودم و همه ی شمایی که همراهش بودین، تبریک میگم! :)
.....................................................
پ.ن1: با تشکر از دوستی که در عین مهربونی، با بدجنسی انتقاد می کنه!
پ.ن 2: تولد دوست کوچولوم که با تولد وبلاگم تو یه روزه هم مبارک :)

نسیم | 9:50 AM
|