اینجا دانشگاه...صدای من!

امروز رفتم کلکچال...

_هوا عالی، آسمون آبی و آفتابی،کوه زیبا و پر برف،آبِ چشمه ها خنک و زلال، زندگی ساده و خالی از تظاهر بود! :)

_بیشتر مسیر رو باید از توی یخ و برف می رفتیم. زمین لیز بود و راه رفتن مشکل! حدود یک ساعت مونده به پناهگاه خسته شدم و به نفس نفس افتادم... یه آقایی از کنارم رد شد، گفت: تلاش کن! ( از اونجایی که "تلاش" بحث داغ روزه) حسابی کم آوردم!!

_نیمرو و لوبیا تو رستورانِ مجهزِ! پناهگاه (بعد از کلی پله ی رو به بالا که تا لحظه ی آخر نفس آدمو می گیرن!) حسابی چسبید! (آش نداشت!! واقعا" که!)یخ شکن هم خریدیم ، در نتیجه تو مسیر برگشت همه ی قدم ها تحت کنترل بود! خیلی حال داد ! :)

من عاشق کوهم... و اون همه منظره ی بکر دوست داشتنی!

از اونجایی که همه آخر نوشته هاشون نتیجه گیری دارن، منم بازی! :

تنیجه گیری ورزشی: یخ شکن، دوستت داریم!!

نتیجه گیری عرفانی: اون آقاهه، یه نشونه بود...

نتیجه گیری فلسفی: اگه با تردید قدم برداری، لیز می خوری

نسیم | 10:12 PM
|